راهنمای انتخاب نام برای شرکت
2- لاتین نباشد.
3- با شئونات انقلاب اسلامی ایران منافات نداشته باشد.
4- تکراری نباشد.به سایتwww.ilenc.irمراجعه و نام پیشنهادی را جستجو نمایید توجه کنید که دو کلمه از نام پیشنهادی با اسامی دارای سابقه باید متفاوت باشد.
5- دارای اسم خاص باشد.
6- از اعداد بصورت ریاضی آن استفاده نشود ، بلکه بصورت حروف نوشته شود.
7- از عناوین ایثارگران و شاهد و امثالهم که انحصاراً تحت نظارت سازمان محترم بنیاد شهید و امور ایثارگران می باشد، استفاده نشود.
8- از عنوانهای شعرا، دانشمندان و کاشفان در عصر حاضر استفاده نشود .
9- عدم استفاده از حروف اول چند کلمه بعنوان اسم مخفف و یا ترکیبی از چند حرف.
10-عدم استفاده از حرف اول بعضی از کلمات مثل: پی وی سی و ......
نامهای زیر نباید جزء اسامی مضاف به عناوین شرکت اضافه شود :
ملی - ایران- ملت- کشور- انتظام- نظام- نفت - پتروشیمی - دادگستر- بنیاد – سازمان – مرکز - بهزیست – بانک – بسیج- جهاد - آسانسور - آژانس- ایثار-ایثارگران – شاهد - شهید- آزاده- جانبازان- تکنو - فامیلی -فیلتر - نیک – باور- میکروبرد- تست - استار - تک - مدرن - پیک - امنیت- کارواش - فانتزی - شهروند - اقتصاد -میهن - جوانان - ایمان - دکوراسیون - هدف - سپاه - تکنیک - دیتا- تک نو- تکنولوژی - اورست - مونتاژ- ونوس - دفتر- ایتال - بیو- کنترل – متریک – مترلژی.
و برای آپارتمان معادل آن = کاشانه - تکنیک و تکنو معادل آن = فن – تکنولــوژی معادل آن= فن آوری یا فن آوران –کلینیک معادل آن =درمانگاه - دکوراسیون معادل آن= آرایه
سیستم معادل آن= چرخه درخواست شود.
از طرفی برابر دستورالملهای صادره در تعیین نام شرکتها حتماً و باید از اسم خاص استفاده گردد، و این موضوع اسم خاص نیز برای بسیاری از شهروندان و متقاضیان درخواست نام شرکت توجیه نشده و یا توجه ای به این موضوع ندارند، لازم است تعریف جامعی از اسم خاص داشته باشیم که ترجیحاً بشرح ذیل بعرض می رسانم:
• اسم کلمه‌ای است که می‌تواند مستقیماً نهاد جمله باشد و برای دلالت بر شخص، حیوان، شیئی یا مفهومی به کار می‌رود. تقسیمات اسم . اسم عام و اسم خاص اسم عام، اسمی است که بر همه افراد و اشیاء و مفاهیم دلالت کند و بین همه آنها مشترک باشد (مانند «کتاب»، «مرد») و اسم خاص، اسمی است که تنها به یک فرد یا شیئی اشاره دارد و همه را شامل نمی‌شود (مانند «فرزام»، «بیستون»، «آسیا »)
• اسم‌های خاص را به چهار دسته می‌توان تقسیم کرد:
• اسم مخصوص انسان‌ها: مانند «سهراب»، «مهتاب» «حمید» «حسین» «امیر» که در اینجا مورد استفاده قرار نمی گیرد.
• اسم مخصوص حیوان‌ها: مانند «رخش»، «شبدیز» «ققنوس» «سیمرغ» «عقاب» «طاووس»
• اسم مخصوص اماکن مختلف جغرافیایی مانند «آسیا»، «گرگان»، «اهواز» «شاهوار» «سبلان»
• اسم مخصوص اشیائی که بیشتر از یکی نیستند: ماننــــد «انجیل»، «تخت طاووس»، «کوه نور» «گندم» «مروارید» «قرآن»
• اسم خاص را جمع نمی‌بندند، مگر در مواردی که مقصود از آن مثال یا مانند و نوع باشد : ایران در کنار فردوسی‌ها و سعدی‌ها و حافظ‌ها پرورده است. که مقصود همان فردوسی و سعدی و حافظ است و در حکم اسم عام می‌باشد و توسط ها جمع بسته می‌شود. این نوع جمع بستن در ادبیّاتِ فارسی نیز به چشم می‌خورد.
- ۹۶/۰۹/۰۷